20 september 2022
Lief Dogbook,
Hmm dit ligt wel heel erg lekker, zo’n zachte bank onder mijn harige bips! Hey, ik hoor iets. Is dat vrouwtje? Laat ik maar maken dat ik hier wegkom! Snel, naar mijn mand! De deur ging al open, zou ze het gezien hebben? “Goede morgen Bob, lekker geslapen wijffie?” Oef, dat scheelde weinig! Of zou ze me toch gezien hebben? Lion moet zich natuurlijk weer als een halve zool gedragen, “woeioeioei!” Klinkt het. Die mafklapper kan ook nooit eens een keer normaal doen he? “Jahoor, moet dit nou?” Oh hey Baas, jij kunt mij vast ook wel ff knuffelen?
Nadat de baasjes lekker lui hebben zitten zijn gingen we even lekker naar buiten. Oeh, een kat! Hond! Ik wil er achteraan! Maar dat mag echt niet van het vrouwtje hoor, ik krijg dan ook flink op mijn donder! Gedwee loop ik met haar mee, ik vind het zo naar als het vrouwtje boos op me is! We mogen wel even lekker door het trappenhuis rennen, dat is tof! Bij thuiskomst wordt er een bak eten voor me neergezet en na wat van die stomme oefeningen mag ik eindelijk eten, appèl oefeningen noemen ze dat. Laat me, kan ze nou niet zien dat ik omval van de honger? Eten kan ik namelijk als de beste!
Als ik na een welverdiend middag dutje uit mijn mand kruip hoor ik vrouwtje bellen met, even luisteren, oh het is Kim! De vriendin en buurvrouw van ons. Ik luister eens goed en hoor ze iets zeggen over Ikea en trein, geen idee wat Ikea nu weer is maar ik mag mee moet vrouwtje en we gaan met de trein! Zal Lion leuk vinden, die is gek op treinen. Eigenlijk is hij gewoon helemaal gek! Naar het station gedraag ik me natuurlijk voorbeeldig, ik laat iedereen wel eens even zien hoe dit moet! De trein is gewoon genieten, ik kan lekker slapen tot me verteld wordt wanneer we eruit moeten.
Aangekomen op bestemming blijkt dat dit Ikea ding een heel groot gebouw is waar we met z’n allen heen gaan. En daarbinnen is het allemaal wat vreemd, grote ruimte met allemaal banken! En ik mag er niet eens op liggen… Als een baas loods ik vrouwtje door de winkel heen en ze gaan steeds op verschillende banken zitten, wat raar! Maar dan, dan zie ik een heerlijk kleed! Als het vrouwtje lekker mag zitten mag ik toch zeker wel even gaan liggen voor een dutje? Waarom moeten ze hier nu toch zo om lachen? Mensen zijn maar rare wezens…
Hmm ik ruik heerlijke etensgeuren! “Vooraan Bobbi!” Klinkt het ferm. Oké, ik ga al… eindelijk krijg ik ook een beetje water en heeft vrouwtje een patatje voor me bewaard. “Hoge uitzondering dame, omdat je zo vreselijk je best doet!” Normaal krijg ik dat soort eten zeker niet, wel heeft ze altijd wat lekkers in een speciaal vak in haar tas. Als ik dit rits hoor hoop ik toch altijd dat daar wat lekkers voor mij uitkomt…
Eindelijk zijn ze klaar met winkelen en gaan we naar buiten. Maar dan zie ik toch een groot, raar beest in het gras staan. Hoe kan ik die nou gemist hebben op de heenweg? Ik MOET er tegen blaffen, dat hoort daar niet! Waarom lachen ze toch weer? Zien ze dat ding daar niet? Vrouwtje brengt me er naartoe zodat ik het beest beter kan onderzoeken. Lion vind het ook raar. Zie je wel, ik ben iet gek! Ze tikt op dat beest, zij liever dan ik! Oh, hey, dat klinkt raar! Net als een prullenbak op straat! Metaal noemde ze dat. Blijkbaar vinden mensen dat mooi, ik vind er niets meer aan!

Even de pootjes strekken en dan naar de lift! Ik ruik allemaal gekke geuren maar laat me er niet door afleiden hoor, dat doet een geleidekampioen natuurlijk niet! Na een kort ritje met de trein zijn we dan eindelijk thuis! Ik vond het een leuke dag maar als je dan ergens rustig op een bank gaat zitten, sta dan niet binnen 3 blaffen op, ik verdien ook een lekker kleed onder mijn harige bips! Mijn mand roept me, welterusten!
Liefs en een nat neusje,
Bobbi